De Vlaamse ecologische partij Groen! wil "Downloaden legaliseren"!: "Senator Freya Piryns heeft samen met haar Ecolo-collega Benoit Hellings een wetsvoorstel ingediend dat tot doel heeft het downloaden op internet voor iedereen toegankelijk te maken en te legaliseren." of hoe Clouseau en dEUS slapend rijk worden zonder een klop te doen, en hoe we eindelijk verlost en bevrijd worden van de bekoring van het illegale downloaden: betaal gewoon, en het wordt legaal. Tip voor criminelen: betaal gewoon voor je illegale daden, en het wordt legaal. Piraten krijgen eindelijk amnestie ... enz...Ik heb alvast die Freya een mail gestuurd, geef maar commentaar, je mag trouwens de brief kopi�ren en verspreiden en remixen, allemaal legaal en gratis, maar ja, ik ben dan ook geen artiest, tenminste niet ene met een hitje:
- je kan onderwijl een nummertje beluisteren van Les Baudouins Morts "WWW", en dat heeft iets met de Wereldwinkel te maken ... (cc:by-nc-sa) (weeral pikant historisch detail: dit is de eerste belgische aanzet tot dubstep ooit, weliswaar langzaam uitmondend in post-new wave) -
---
Beste Freya,
sinds 2004 probeert ons projekt 'netwaves' de gedachte van open kultuur te promoten, en meer bepaald vrije muziek. Dit is muziek die met de goedkeuring van de auteur mag/kan
worden gedownload, gekopieerd en verspreid via een Creative Commons (CC) licentie (mits naamsvermelding). Dit is gelijkaardig met wat in de computerwereld gebeurt: daar heb je de wereld van gesloten produkten, die als hoofdmotief winstmaken heeft, en je hebt de wereld van de open filosofie, waar winst niet op de eerste plaats komt, maar eerder de gedachte van vrijheid van informatie. De grote voorbeelden daar zijn het softwarepakket OpenOffice, de open browser Firefox, de fotosite Flickr en Picasa die allebei met Creative Commons werken, en Wikipedia, die sinds een half jaar alle artikelen converteert van een Gnu licentie naar die van CC. Zelfs in de academische wereld is er een shift bezig naar 'Open access' documenten.
Sta me toe dat je even mee in de geschiedenis kijkt om het perspectief te begrijpen van waaruit die 'open filosofie' gedachte gegroeid is die bij een deel van de cultuurliefhebbende mensen leeft.
Voor de opkomst van het internet werd de populaire muziek verdeeld door uitgeverijen/platenfirma's die door hun technische exclusiviteit (platenpersen, studio opnames) een quasi monopolie hadden als bevoorrader van muziek bij radio- en televisiestations en later tijdschriften. Een belangrijke bron van inkomsten in veel landen was/is de airplay (betalen per uitzending) en de hitjeskultuur, waarbij op een artifici�le manier de commercie van de muziek werd omhoog gestuwd. Door verdere globalisering van deze uitgeverijen werd de hitjesmuziek een globale melkkoe met meer hitwaarde dan inhoudelijke kulturele waarde, en samen met het blijven herhalen van de hitjesformule was dat mee de oorzaak van een eerste dalende verkoop.
(* zie literatuur beneden).
Rond die tijd verhuisde de term piraterij mee naar het internet. Piraterij ofwel 'illegaal' kopi�ren was al van de tijd van het vinyl toen cassetjes het populaire piratenmiddel waren. Door de opkomst van de computers en het internet kreeg het kopi�ren een massaler karakter, en werd het ook meetbaarder. Maar ondertussen veranderde door datzelfde internet het uitgeverslandschap. Hierbij werden door hun democratische karakter sociale netwerken en blogs belangrijk en in bepaalde gevallen namen ze de taak over van de traditionele uitgevers (kranten, fotografen). Zo ook bij de muziek: meer en meer artiesten die niet met de hitjeskultuur willen meewerken richten een eigen uitgeverijtje (netlabel) op, of releasen hun materiaal op zo'n netlabel. Hierbij komt het conflict van open en gesloten terug naar boven: uitgeverijen konden door het gesloten karakter geld verdienen, maar door het open karakter van het internet verdwijnt een deel van de inkomsten en daarmee hun bestaansreden van winstmaken. We zitten nu op het scharniermoment dat de cd/dvd gaat verdwijnen en daarmee samenhangend de traditionele platenfirma's, en dat er nieuwe organisaties gecre�erd worden die een nieuwe vorm van cultuurverspreiding met of zonder winst gebruiken. Bij de muziek zal dat aan de ene kant netlabels en netaudio communities zijn (bvb. Jamendo, electrobel.be, homerecording.be), aan de andere kant entertainment groepen die de showbizz en optredens verzorgen (Clear Channel die Werchter en Pukkelpop bezit, studio 100).
Belangrijk is nu dat de cultuur, na het decennialange beheer en bezit door de uitgeverijen, dank zij het internet een veel breder platform zou moeten krijgen en een opener karakter, en terug bij de mensen zou moeten komen zonder dat commerci�le belangen primeren. Maar dat de uitgeverijen hun rol nog niet hebben uitgespeeld merken we elke dag aan de media die als het ware worden gekoloniseerd door de oude mogols. Dit hoor je bij het voortdurende credo dat artiesten worden gebroodroofd op hun auteursrechten en winst mislopen door piraterij en illegaal downloaden. De media pikken dit zonder verpinken op, omdat diezelfde media voor dezelfde multinationals werken en door de reklameinkomsten daarvan afhankelijk zijn. Merk echter op dat over piraterij en illegaal downloaden geen wetenschappelijke cijfers bestaan, laat staan over legaal niet-commercieel downloaden.
Het is dan ook ontmoedigend dat politici en opiniemakers hetzelfde credo blindelings volgen in naam van de 'arme artiest', die steeds als ekskuustruus wordt opgevoerd. Vergeet niet dat het in het debat steeds over de winst of verlies van de uitgeverij gaat, en relatief over dat van de artiest, die eigenlijk een 'tombola'-beroep uitoefent (je verdient als je chance hebt). Met relatief bedoel ik dat enkel de bekende artiesten met een BV-status gebaat zijn met auteursrechtelijke bevorderende maatregelen zoals Sabam, Auvibel en een taks op het internet, of zoals Bart Caron, Vlaams volksvertegenwoordiger van Groen! in de Standaard Online van woensdag 19 augustus 2009 zei: "Wie veel gespeeld wordt, krijgt het meest. Zo eenvoudig is dat. En dat is nu toch totaal overbodig? Mattheuseffect heet dat: wie al veel heeft, zal veel krijgen. Er moet integendeel steun gaan naar artiesten die de eindjes moeilijk aan elkaar kunnen breien, of omdat ze minder verkoopbaar werk maken, of vernieuwende muziek maken."
(*) literatuur:
"Creativity and innovation in the music industry" van Tschmuck Peter, te leen in de bibliotheek Economie van de K.U.Leuven
"The 20 Things You Must Know About Music Online" van Andrew Dubber, legaal te downloaden op
https://www.newmusicstrategies.com.php5-2.dfw1-2.websitetestlink.com/wp-content/uploads/2008/06/nms.pdf (pdf)
Ik hoop u met dit, misschien langdradig, epistel een aanzet gegeven te hebben om uw voorstel "Downloaden legaliseren" in een ander perspectief te herbekijken, en vooralsnog dit om te buigen naar een positievere boodschap: "Legale downloads populariseren", zoals ik bescheiden heb proberen te demonstreren op ons Kopiefeest, zie:
https://netwaves.org/node/479
Verder ben ik altijd bereid om met iemand van Groen! hier verder over te informeren en te discussi�ren.
Ondertussen kan u nog bijkomende litereatuur vinden op m'n website:
https://netwaves.org/links/resources
https://netwaves.org/links/literature
Bedankt voor de aandacht.
Groeten,
Michel Berghs
voorzitter vzw. MUP
---
Deze brief is gepubliceerd onder een Creative Commons licentie:
Brief aan Groen! by embe is licensed under a Creative Commons Attribution 2.0 Belgium License.
Based on a work at www.netwaves.org.